به گزارش آهن نیوز، آمار رسیده از سوی انجمن تولیدکنندگان فولاد نشان می‌دهد از ابتدای سال جاری تا پایان مردادماه، انواع مقاطع و محصولات فولادی، شمش فولاد و آهن اسفنجی نسبت به مدت مشابه سال گذشته افزایش ۴ تا ۷.۱ درصدی داشته است، اما آیا این رشد کم‌رمق تولید با سیاست‌های فعلی دولت که به اذعان خود سیاست‌های مشوقانه است، در نیمه دوم سال 1402 ادامه خواهد داشت؟
وجود مشکلاتی همچون عدم تأمین انرژی و محدودیت‌های تامین برق و گاز، حمل و نقل، حمل و نقل، تامین مواد اولیه، تحریم و ... تاب آوری صنعت فولاد را بیش از گذشته کاهش داده و بسیاری از شرکت‌های کوچک‌تر را در آستانه نابودی قرار داده است.
در این زمینه بارها تولیدکنندگان عنوان کرده‌اند که حمایت زیادی از دولت نمی‌خواهند، همین که سیاست‌گذاری در تقابل با برنامه توسعه صنعت فولاد صورت نگیرد، کافی است.
حال با گذر از فصل گرما و محدودیت‌های ناشی از برق، مجدداً صنعت فولاد باید در انتظار سریال تکراری کمبود گاز در فصل سرما در نیمه دوم سال 1402 باشد؛ این در حالی است که ایران یکی از بزرگ‌ترین کشورهای دارای منابع نفت و گاز در دنیا است.
چندی پیش بود که فولادسازان بزرگ کشور در نامه‌ای سرگشاده به دولت و مجلس درباره تبعات منفی افزایش دوبرابری قیمت گاز صنعت فولاد، از جمله توقف سرمایه‌گذاری‌ها در این صنعت و تحمیل خسارت ۲۵همتی هشدار دادند و عنوان کردند افزایش ۳۰ برابری قیمت گاز صنعت فولاد طی چهار سال گذشته در حالی به تصویب هیأت وزیران رسیده که افزایش قیمت فولاد طی این مدت کمتر از 3.5 برابر بوده است.
بنابراین در شرایط کنونی کشور، چنین اقدامی در تضاد با شعار سال یعنی «رشد تولید و مهار تورم» ارزیابی می‌شود.
در این نامه عنوان شده است: بحران گاز در صنعت فولاد فقط به افزایش نرخ خلاصه نمی‌شود، بلکه عدم‌تامین گاز موردنیاز این صنعت در ماه‌های سرد سال هم بیش از ۶۰هزار میلیارد تومان خسارت به کارخانه‌های فولادی کشور وارد می‌کند. می‌توان پذیرفت که تعدیل تدریجی قیمت در شرایط تورمی نهایتاً اجتناب‌ناپذیر است اما تا زمانی که محدودیت‌های تأمین گاز رفع نشود، این افزایش قیمت، مزیت گاز را به تهدید صنعت فولاد تبدیل کرده است چراکه در هیچ یک از کشورهای دیگر دنیا که مبنای قیمت‌گذاری جدید گاز بوده‌اند، محدودیت چندماهه تأمین گاز صنایع فولادی اعمال نمی‌شود.
در همین زمینه سبحانی، رئیس انجمن تولیدکنندگان فولاد معتقد است: صنعت فولاد ایران مبتنی بر این نوع سوخت پی‌ریزی شده است، بنابراین دسترسی به گاز با قیمت ارزان، امتیاز مهمی برای این صنعت به شمار می‌آید و تنها با نرخ ارزان این حامل انرژی است که تولید فولاد در ایران توجیه اقتصادی دارد.
چشم‌انداز دور از دسترس
بر اساس چشم‌انداز توسعه 1404، میزان تولید فولاد در کشور باید به 54.5 میلیون تن برسد، حال در این میان بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران اقتصادی این پرسش را مطرح می‌کنند، در شرایطی که تولید فولاد در کشور به سختی به 32 میلیون تن در سال رسیده، آیا برای زیرساخت‌های انرژی برای تولید 54 میلیون تن و از سوی دیگر بازارهای صادراتی برنامه‌ریزی شده است که انتظار تحقق برنامه 1404 را داشته باشیم؟ پاسخ منفی است.
مشوق‌های ضدتولیدی
صنعت فولاد یکی از صنایع پیشرو به لحاظ اقتصادی در کشور است اما وجود بخشنامه‌های خلق‌الساعه و متناقض هم از سوی دولت به زعم اقدامات مشوقانه، بدون نظرخواهی از بخش خصوصی، شرایط را برای تولیدکنندگان را بیش از گذشته سخت کرده است.
این تصمیمات و بخشنامه‌های خلق الساعه تأثیر بسیاری منفی در حوزه صادرات فولاد گذاشته است؛ آمارها نشان می‌دهد که از 30 میلیون تن فولادی که در سال گذشته تولید شده 23 میلیون تن آن در داخل مصرف و 7 میلیون تن آن صادر شده است؛ این در حالی است که اگر مسیر برای صادرات فولاد هموار نشود امکان افزایش ظرفیت تولید در کشور وجود نخواهد داشت.
دولت باید برنامه‌ای دقیق برای رفع چالش صادرات محصولات فولادی ارائه دهد تا تولیدکنندگان داخلی بتوانند تولید خود را به مازاد نیاز داخلی رسانده که بنا به گفته تولیدکنندگان از ابتدای سال بخشنامه و مصوبات زیادی برای محدود کردن صادرات فولادی‌ها وضع شده است.
حال در این شرایط و از سوی دیگر، زمزمه‌ی افزایش قیمت حامل‌های انرژی، تحریم‌ها، موانع صادراتی، کاهش تأمین مواد اولیه و ... افزایش چشم‌گیر تولید فولاد و از طرفی حفظ جایگاه ایران در جهان دور از انتظار است.
این گزارش در اولین شماره از ویژه نامه عصر فولاد منتشر شده است.
بیشتر بخوانید؛
عضو انجمن تولیدکنندگان فولاد: ۱۱ میلیون تولید بالفعل فولاد معلق است
نظر شما